ده‌ها خبرنگار داخلی و خارجی، گروه‌های مختلف مردم و جمعی از نزدیکان امام
در سالن مدرسه‌ی علوی اجتماع کرده‌اند. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی حکم
نخست‌وزیری مهندس مهدی بازرگان را قرائت می‌کند. در حالی که مردم هر لحظه
به پیروزی نزدیکشان امیدوارتر می‌شوند، جمعی از تیمساران ارتش در حال فراهم
کردن مقدمات اجرای طرحی با حمایت مستقیم آمریکا برای دستگیری امام و کشتن
مردم هستند.
اعضای شورای انقلاب، آیت‌الله دکتر بهشتی، آیت‌الله مطهری
و مهندس بازرگان با تماس‌های مداوم با فرماندهان ارتش سعی می‌کنند ارتش را
بدون خونریزی، متحد ملت کنند. مردم با گل و اشک و شعار به استقبال
ارتشیان می‌روند.
طبقه بندی موضوعی
-
دهه فجر
(۲۰) -
فعالیت بسیج
(۱۶) -
مناسبت
(۱۸)
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۲)
- مهر ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۵)
- خرداد ۱۳۹۵ (۲)
- فروردين ۱۳۹۵ (۷)
- اسفند ۱۳۹۴ (۵)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۵)
- دی ۱۳۹۴ (۸)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۱)
آخرین مطالب
- ۹۵/۰۸/۰۴فریادی دراوج سکوت
- ۹۵/۰۴/۱۵عید فطر
- ۹۵/۰۴/۱۵یا مهدی (عج)ادرکنی
- ۹۵/۰۴/۰۸شهادت حضرت علی (ع)
- ۹۵/۰۴/۰۵شب قدر
بختیار تمام پایگاه‌هایش را از دست داده و همچنان با انجام مصاحبه‌های
مختلف سعی در به رخ کشیدن قدرت خود دارد. محورهای مورد تاکید و تهدید او در
مصاحبه‌ها این‌ها هستند:
- - به آیت‌الله خمینی اجازه تشکیل دولت موقت را نمی‌دهم.
- - کسانی را که جنگ داخلی راه بیندازند اعدام می‌کنم.
- - تمام نظرات امام خمینی را در لباس قانون تحقق می‌بخشم.
امام همچنین در سخنرانی‌ها و دیدار‌هایشان با مردم اصول سیاست‌هایشان را این‌گونه بیان فرمودند: «تمام اتباع خارجی در ایران به صورت آزاد زندگی خواهند کرد. ما برای اقلیت‌های مذهبی احترام قائل هستیم. نظر من راجع به رادیو و تلویزیون و مطبوعات این است که در خدمت ملت باشند. دولت‌ها حق هیچ نظارت ندارند...»
در تمام کشور مردم به اعتصاب عمومی دست زده‌اند. کارکنان ادارات و وزارتخانه‌های مختلف، وزیران و مدیران دولت را به محل کار خود راه نمی‌دهند. جواد شهرستانی، شهردار وقت تهران، به دیدار امام می‌رود و استعفانامه‌اش را به ایشان تسلیم می‌کند و البته دوباره از سوی امام شهردار می‌شود. بختیار از انتشار این خبر و احتمال این‌که سرمشق دیگر زیر دستانش قرار گیرد به شدت می‌ترسد و طی یک مصاحبه شروع به ناسزاگویی به جواد شهرستانی می‌کند و سایر کارمندان و مسئولان دولت خویش را تهدید می‌کند. با همه‌ی این‌ها شهردار تهران، تنها کسی نبود که به مدرسه‌ی علوی(محل سکونت امام) روی آورد.
بختیار در واکنش به استقبال عمومی مردم از ورود امام، پی‌درپی با انجام مصاحبه و صحبت در مورد برنامه‌های آتی خویش سعی در عادی جلوه‌دادن اوضاع دارد. مردم امام، چشم و گوش به مدرسه‌ی علوی دوخته‌اند. جمعیت مشتاق به دیدار اما آنقدر زیاد هستند که کوچه‌های اطراف مدرسه‌ی علوی مملو از آدم شده است. مردم پارچه‌های دست‌نویسی روی دیوار‌ها نصب کرده‌اند که روی‌شان نوشته‌شده: «زیارت قبول، با یک بار زیارت امام این توفیق را به دیگران هم بدهید»
گروهی به نام «سازمان کماندویی مبارزه در راه قانون اساسی» با دفتر
خبرگزاری آسوشیتدپرس تماس گرفته و هشدار می‌دهد که اگر آیت‌الله خمینی قصد
داشته‌باشد از پاریس به سمت تهران پرواز کند، هواپیمای حامل ایشان را منهدم
خواهند کرد. در پی این تهدید‌ها، امام خمینی(س) به نزدیکان و همراهان خود
فرمودند: «من بیعت خود را از شما برمی‌دارم، ما به طرف کار بزرگی می‌رویم.
شما هم جانتان را به خطر نندازید»
ایران در انتظار امام خمینی(س) غرق
سرور است. مردم تهران به شوق ورود امام، خیابان‌ها را آب و جارو می‌کنند،
خط‌های سفید وسط خیابان تا کیلومتر‌ها تمیز شده و مردم مسیر حرکت امام را
پر از گل کرده‌اند. ساعت نه و بیست و هفت دقیقه صبح، امام وارد خاک ایران
شد.